Распачаў новы сезон паэтычны клуб “Парнас”, створаны ў 2012 годзе Мінскім гарадскім аддзяленнем Саюза пісьменнікаў Беларусі пры публічнай бібліятэцы №5 г. Мінска. Арганізатарам і кіраўніком клуба з’яўляецца вядомы паэт, старшыня Мінскага гарадскога аддзялення СПБ Міхась Пазнякоў. За гэты час аматарам высокага паэтычнага слова была прадстаўлена творчасць амаль 80 паэтаў, якія жывуць не толькі ў Мінску, але і ў іншых рэгіёнах Беларусі ды за яе межамі.

Накануне дня рождения народного поэта Беларуси Максима Танка проводились «Десятые Танковские чтения». Эта международная научная конференция, посвященная Году культуры, с успехом прошла в «Белорусском государственном педагогическом университете имени Максима Танка» на филологическом факультете. При открытии конференции выступили декан факультета профессор Василий Стариченок, главные редакторы журнала «Роднае слова» Зоя Подлипская и газеты «Культура» Сергей Трефилов.

Здесь речь – о гнусной поделке на «поэму», где главный герой – некто «писатель Трындунец». Но он, в отличие от анонимного автора, узнаваем. Потому что, в отличие от анонима, его читают миллионы людей по всему миру. Не удержавшись, редактор сайта ОО «СПБ» решил также попробовать свои силы в стихосложении – изложив честно, как журналист, свое видение того, о чем реально думал автор поэмы.

Честно признаюсь, давно не видал такого скопления литературных генералов. Тех, чьи книги охотно покупают, а значит, и читают. Сейчас ведь ни один издатель не рискнет отправить в производство рукопись лишь по причине высокого поста, занимаемого ее автором. Каждому понятно — это деньги на ветер. Читатель голосует рублем, и это главное. Народ собрался в Москве в Деловом и культурном комплексе белорусского посольства, а собрал всех известный белорусский прозаик, философ, парламентский и общественный деятель Николай Чергинец, чьими книгами зачитываются не только по обе стороны белорусско–российской границы, но и в значительном отдалении от нее.

“Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы!” З гэтых радкоў народнага паэта Якуба Коласа пачалася сустрэча пісьменнікаў Дзмітрыя Дземідовіча і Іны Фраловай з навучэнцамі школ г.Мінска, якія спалучалі адпачынак і вучобу ў аздараўленчым лагеры “Лідар”, што ў Ждановічах. Гэтыя словы як бы прадвызначылі характар сустрэчы. Дзмітрый Дземідовіч чытаў не толькі свае вершы і вершы свайго славутага земляка Якуба Коласа. але і творы іншых паэтаў: Янкі Купалы , Ніла Гілевіча, Міколы Маляўкі, Генадзя Пашкова, Казіміра Камейшы...

Зборнік выбранай лірыкі Генадзя Пашкова «Парад планет» (2016) выйшаў у выдавецтве «Чатыры чвэрці». Асацыятыўная сувязь названай астранамічнай з’явы і паэзіі ― у асэнсаванні паэтам сваіх лепшых здабыткаў, лірычных «планет», за апошнія сорак чатыры гады.

Сучаснасць не ацаніла яго дастаткова ― нават асудзіла, выкрасліла. Нядаўняя крытыка, яшчэ 1990-х гадоў, лічыла неглыбокім і другасным аўтарам, месца якому хіба ў архівах літаратуры. Толькі крытыка канца мінулага стагоддзя ― пачатку ХХІ-га паглядзела на аўтара непрадузята...

Ліра, сімвал як паэзіі, так і музыкі, стала элементам помніка кампазітару Станіславу Манюшку і драматургу Вінцэнту Дуніну-Марцінкевічу, што з’явіўся ў Верхнім горадзе сталіцы Беларусі. Менавіта Манюшка і Дунін-Марцінкевіч былі стваральнікамі першай у гісторыі оперы на беларускай мове «Сялянка»,прэм’ера якой адбылася ў 1852 годзе.

Леанід Улашчанка адразу, з моманту паступлення ў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут, прыцягваў да сябе ўвагу. Яго выгляд вельмі пасаваў для тэатра: брунет з гарачым позіркам, пластычны рух. Пасля заканчэння інстытута Леаніда Улашчанку размеркавалі ў Тэатр юнага гледача. Служыць там ён і па сённяшні час. Акцёрскае майстэрства напрацоўваў з ролі ў ролю, марудна, год за годам. У тую пару ў асяроддзі тэатральных крытыкаў даводзілася чуць: фактурны хлапец, але больш бярэ выглядам, нутра не хапае... Але праца заўсёды перамагае, і тое, што назапашана, у рэшце рэшт, праявіць сябе.