05.02.2024 Новости
“Сяброў маіх цудоўныя абліччы…”, – так называлася вечарына, прысвечаная памяці вядомых беларускіх паэтаў Міколы Шабовіча і Дзмітрыя Пятровіча, якая прайшла ў публічнай бібліятэцы № 5 г. Мінска. Мерапрыемства зладзіў Клуб творчых жанчын “Спадарыня”, створаны пры Мінскім гарадскім аддзяленні Саюза пісьменнікаў Беларусі.
Нагодай для вечарыны памяці было 65-годдзе Міколы Шабовіча, якое адзначалася ў студзені. Аднак члены клуба вырашалі ўспомніць творчасць абодвух паэтаў: іх аб’ядноўвала сапраўднае мужчынскае сяброўства і шматгадовае плённае супрацоўніцтва.
Пісаць свой лёс – не вершы ўсё ж пісаць,
Не музыку і нават не аповесці.
Пісаць свой лёс – як іскру выкрасаць
З інертнасці людской і безжыццёвасці.
Імкнуцца свет не толькі зразумець,
Але й змяніць – да лепшага, да вышняга…
Для гэтага патрэбна мудрасць мець,
Ды і сябры, як правіла, не лішнія.
Гэта радкі з верша Міколы Шабовіча, прысвечанага Дзмітрыю Пятровічу. Слова Паэта да Паэта… Аднак на самым пачатку гэта былі адносіны Настаўніка і Вучня. Мікола Шабовіч, паэт, педагог, кандыдат філалагічных навук, дацэнт кафедры беларускага мовазнаўства БДПУ імя М. Танка быў выкладчыкам у таленавітага студэнта Дзмітрыя Пятровіча, які пісаў вершы і песні. Пройдзе час, і як літаратары яны стануць упоравень. Дзмітрый Пятровіч, паэт, перакладчык, бард, напіша багата цудоўных вершаў і больш за 100 лірычных песень, з іх 30 – на словы Міколы Шабовіча.
Два таленавітыя літаратары, два верныя сябры, два асілкі – яны заўчасна пайшлі з жыцця падчас пандэміі, адзін за адным, пакінуўшы нам багатую спадчыну: вершы, эпіграмы, песні, пераклады... Дзмітрый Пятровіч ‒ яшчэ і празаічныя творы.
Мікола Віктаравіч і Дзмітрый Леанідавіч былі частымі гасцямі на пасяджэннях Клуба “Спадарыня”, неаднойчы разам з намі выступалі на розных імпрэзах, творчых сустрэчах, кніжных выстаўках і паэтычных фестывалях. Таму кожнай з сябровак Клуба было што ўспомніць і расказаць пра гэтых прыгожых, годных людзей. Многія з удзельніц вечарыны прынеслі кнігі паэтаў-сяброў з іх арыгінальнымі аўтографамі.
Мерапрыемства прайшло ў светлай душэўнай атмасферы. Гучалі вершы Міколы Шабовіча і Дзмітрыя Пятровіча, песні, напісаныя на іх словы, а таксама вершы, напісаныя ў памяць паэтаў-сяброў. Цёплае слова пра калег-літаратараў сказаў старшыня Мінскага гарадскога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі, вядомы паэт Міхась Пазнякоў. Сваімі ўспамінамі падзяліліся сяброўкі Клуба “Спадарыня”: Вольга Шпакевіч, Лізавета Палеес, Аліна Легастаева, Таццяна Плашчынская, Святлана Яфрэмава. Паэтка Валянціна Паліканіна прачытала вершы Мікалая Шабовіча, якія яна пераклала на рускую мову, а пісьменніца, паэтка, Таццяна Дашкевіч, наадварот, праспявала песні свайго мужа, вядомага барда, Мікалая Шыпілава, тэксты якіх Мікола Шабовіч пераклаў на беларускую мову.
Таксама на працягу ўсёй вечарыны з экрана вялікага бібліятэчнага тэлевізара гучалі песні на словы паэтаў-сяброў у выкананні Віктара Мяцельскага. Таленавіты спявак і кампазітар адгукнуўся на нашу просьбу і даслаў з Пінска свае кліпы.
…Пісаць свой лёс – як вечны зніч гарэць.
А нехта скажа: “Што ўжо сілай мерацца?!”
Усё адно за часам не паспець
Ні ў Беларусі, ні ў “крутой” Амерыцы.
Паэты Мікола Шабовіч і Дзмітрый Пятровіч гарэлі “як вечны зніч”, імкнуліся змяніць свет “да лепшага, да вышняга” і сілай таленту між сабой не мераліся. Такімі яны і застануцца ў памяці блізкіх, сяброў, калег-літаратараў і чытачоў, аматараў беларускай паэзіі.
Тамара БУНТА, кіраўнік Клуба творчых жанчын “Спадарыня”.
Фота з пасяджэння Клуба “Спадарыня” – аўтара; фота Дзмітрыя Пятровіча і Міхася Шабовіча, удваіх, – з інтэрнету).
Больше новостей читайте в нашем телеграм-канале Союз писателей Беларуси