М. Чаргінец. Вам - заданне


М. Чаргінец. Вам - заданне

К 75-летию освобождения Беларуси от нацизма в издательстве «Мастацкая лiтаратура» выпущены книги общественно-патриотического содержания, среди них – перевод на белорусский язык одного из самых известных остросюжетных романов Николая Чергинца «Вам задание. Книга первая».

Роман экранизирован в 2004 году, неоднократно переиздавался на нескольких языках, неизменно польтзуется читательским спросом.

Кадр из фильма «Вам задание»

Данный перевод осуществлён Алесем Мартиновичем. В качестве предисловия использована статья народного писателя Беларуси Василя Быкова «Наука побеждать», напечатанная в «Литературной газете» в 1983 году.

Презентация

Ещё до выхода первых экземпляров из типографии книга была представлена в рамках акции «Дорогами войны».

Мікалай ЧАРГІНЕЦ
ВАМ — ЗАДАННЕ
 
Валодзя Славін
 
Лета 1941 года выдалася гарачым. У блакітным, бясхмарным небе ярка свяціла сонца. Валодзя Славін глядзеў на спакойную роўнядзь возера і ўяўляў, як ён правядзе лета. Скончаны сёмы клас, наперадзе — канікулы, сустрэчы з сябрамі, спартыўныя гульні, рыбалка. Ды ці мала іншых не меней цікавых заняткаў!
Сюды прыбягаў ён ужо трэці дзень запар. Яшчэ 18 чэрвеня воды Свіслачы пачалі запаўняць велізарны катлаван, і цяпер хлапчук, стоячы на абрывістым беразе, з цікавасцю назіраў, як на яго вачах мяняюцца знаёмыя краявіды.
Валодзя адламаў ад алешыны сухі сук, запусціў яго ў вялікі зялёны куст, што праплываў міма, стрэльнуў чорнымі вачамі ў бокі дзяўчынкі, якая стаяла паблізу:
— Ну, што, Лена?.. Пайшлі.
Неадказваючы, дзяўчынка падняла каменьчык, шпурнула ў ваду. Ад воплеску разышліся шырокія кругі. Пасля гэтага яна падышла да Валодзі. Яны накіраваліся да хат, што віднеліся ўдалечыні. Некаторы час Лена ішла моўчкі, потым нахілілася, сарвала буйны рамонак, спытала:
— Заўтра пойдзеш на адкрыццё возера?
— Вядома! Усе нашы хлопцы пойдуць.
Лена нечакана кінула ў яго рамонак і, смеючыся, пабегла.
— Заўтра я табе наладжу вадохрышча ў возеры! — гарэзна крыкнуў ёй наўздагон Валодзя і ніцма ўпаў у густую траву.
Ён трохі паляжаў на спіне, прыслухоўваючыся да рытмічнага перастуку малаткоў: зусім побач за густым лазняком касцы адбівалі косы. Потым Валодзя падумаў пра школу, пра аднакласнікаў. Проста над ім з’явіўся самалёт. Гэта была двухкрылая «страказа». Машына спачатку пайшла па крузе, затым зрабіла «мёртвую пятлю», за ёю «горку». «Выдатна! — з захапленнем глядзеў хлопец. — Вось бы мне так!.. А можа, пайсці на лётчыка вучыцца? А што? Скончу дзесяць класаў і пайду. — Ён уявіў сябе ў лётнай скураной куртцы, убачыў зайздросныя позіркі хлапчукоў. — Трэба будзе з бацькам параіцца», — Валодзя падняўся з зямлі.

 

Полный текст белорусскоязычной версии романа доступен в Сети на нескольких ресурсах.

СКАЧАТЬ